26 juli, Van een veelbelovende start, naar een dipje

Vanmorgen meteen weer gebeld naar de medium care om te vragen hoe onze man de nacht door is gekomen. Helaas, geen gehoor. Geen paniek, gewoon later even opnieuw proberen. En met succes! Afdeling nam op en kon ons vertellen dat Jeremy goed had geslapen en ook al twee boterhammen op had. Fijn zeg, dat klinkt goed!

Lekker ontbeten met Joey en Hailey, daarna de auto in en het inmiddels o zo bekende traject af richting het UMC Maastricht. Hailey mocht, aangekomen bij het UMC, eindelijk een mooie ballon voor Jeremy kopen. Het werd een emoticon ballon :-). Bij Jeremy aangekomen, bleek hij vlak daarvoor te hebben gezeten! Wat enorm balen dat we dat hebben gemist! Hij gaf wel aan dat hij wat duizelig ervan was geworden, iets wat wel normaal is na twee dagen liggen. Na een kopje koffie en thee, die Hailey voor de 3e keer al deze week door de kamer lanceerde, kwam een van de artsen even op controle langs. Jeremy's wond bleek aan de onderkant erg te lekken en alles moest worden verschoond. Jeremy moest op zijn zij draaien, dat ging goed. De pleisters zaten echter joekelvast en daar had Jeremy erg veel ongemak van. Maar, zoals een echte man, doorstond hij alles zonder ook maar te mopperen. Na het verschonen was hij zichtbaar moe en had ook weer meer pijn. Hij drukte twee keer op de morfinepomp en werd daarna wat suffig. Guido was inmiddels met Hailey naar de speelkamer en ik ben maar wat kaarten etc. voor Jeremy op gaan hangen. Wat heeft hij er al veel gekregen, echt heel fijn!!!

Na zo'n 30 minuten ben ik Guido maar even af gaan wisselen in de speelkamer. Tijdens het bezoek van Guido aan Jeremy werd de morfinepomp vervangen door Oxycodon. Ook kreeg hij laxeermiddel om de darmen goed op gang te krijgen, die kunnen door de morfine wat stil komen te liggen.

Rond 13.15 zijn wij even met de kids wat gaan eten en Jeremy vroeg ons zijn favoriete broodje tonijn van Ad Mosam (restaurant) want, volgens Jeremy: het eten is hier TE erg mam! Het brood gaat nog wel, maar het avondeten!!!! Ik eet vanavond dan mooi dat broodje tonijn op!

Na het eten troffen wij een Jeremy aan die behoorlijk down was. Zijn katheter was verwijderd en ondanks dat de verpleegsters hadden gezegd dat hij geen pijn zou ervaren, had hij er erg veel last van gehad. Zijn gezicht stond op onweer en we kregen er ook geen lachje meer op. Ik vroeg hem of hij wilde dat ik of zijn vader bij hem zou blijven. Neuuuu, was het antwoord. Dit was een dip waar ze ons al voor gewaarschuwd hadden. Wel gaf hij aan vanavond graag opa Kuiper en neef Darren te willen zien.

Na het bezoek hebben we snel even boodschappen gedaan. De dagen gaan hier zo snel, we hebben aan 24 uur in een dag niet genoeg!! Tegen de tijd dat we weer terug waren, was het al na 15.00 uur. Guido heeft met Hailey, Dik, Anita en Nikki nog even gemidgetgolfd (schrijf ik dat zo goed?) Nog even kort telefonisch met Jeremy gesproken vanaf het park. Hij ervaarde meer pijn, maar zijn lichaam moet wennen aan de andere pijnstillers. Het voelt zo rot om hem achter te laten, iedereen probeert er hier een mooie tijd van te maken maar Jeremy wordt erg gemist.
 
Na het eten werden Hailey en Joey opgehaald door ome Dik om nog even te zwemmen. Guido ging met opa en Darren nog even naar Jeremy toe. Ik kreeg een foto van Jeremy die was begonnen aan zijn broodje tonijn. Hopelijk een goed teken dat hij zich weer wat beter voelt. 

Morgenvroeg hopen we de arts nog even te spreken. Ze willen bekijken of hij wat kan proberen te lopen. Erg spannend en we willen daar graag bij zijn om hem te steunen.

 

Ontzettend bedankt voor alle lieve kaartjes, appjes en telefoontjes. Het lukt me niet iedereen meteen te berichten bij vragen maar we waarderen de belangstelling!

X