31 juli, Een eigenwijze wond

 

Vanmorgen werd ik al vroeg wakker. De orthopeed zou al erg vroeg bij Jeremy langskomen om de wond te beoordelen. Rond 07.45 uur een appje van Jeremy: Nou ma, dat wordt nog wat daagjes blijven..

Het kan een grapje zijn, het is en blijft een puber... Meteen met hem gebeld maar hij nam niet op. De afdeling maar gebeld. Helaas, de wond had weer flink gelekt. Wat een tegenvaller! We hadden hier natuurlijk rekening mee gehouden, gezien de afgelopen dagen, maar het viel ons toch zwaar. Hoe gaan we nu verder? We moesten voor 10.00 uur uit het huisje, dat hadden we met de rest van de familie maar voor een week geboekt. Guido moest officieel dinsdag weer aan het werk. Is het eerlijk om de andere kinderen hier nog langer te laten.....ook zij zijn moe het het heen en weer reizen de hele week en het hangen in het ziekenhuis zat. Gelukkig kon Guido in overleg met zijn werkgever nog een extra dagje vrij regelen, echt superfijn!

 

Bij het park hebben we afscheid genomen, de familie ging weer richting Zwolle en wij gingen in Echt voorraad inslaan voor de aankomende dagen. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, was Francisca al bij Jeremy. Gelukkig maar, zo heeft hij ook wat afleiding van deze tegenslag. Bij Jeremy was bloed afgenomen om te checken of ze een afwijking konden vinden die de slecht helende wond kon verklaren. Dit was gelukkig niet het geval, hij had geen bloedarmoede en de waardes waren prima. Goed nieuws natuurlijk! Wat minder goed nieuws is zijn gewichtsverlies van 2,5 kilo. En het is al niet een dikkerd.... hij eet ook nog lang niet goed genoeg.

 

  Nadat het duidelijk was dat de kans op morgen naar huis gaan zo goed als nihil was, heb ik tegen Guido gezegd dat hij het beste met de kids terug naar Zwolle kon gaan. Zo kan hij alvast puin ruimen (ja, ja, dat is eigenbelang) en de oppas regelen voor de kids en onze lieve beagle Amber voor als hij woensdag weer aan het werk gaat. Het was niet erg leuk om afscheid van elkaar te moeten nemen, maar als het goed is, is het maar korte duur....

 

Ik ben mezelf gaan inchecken in het Ronald Mc Donaldhuis en heb vast was wasgoed van Jeremy en mij weggewerkt.

 

Samen met Francisca heb ik met Jeremy avond gegeten op zijn kamer, maar Jeremy zat meer op het toilet dan aan zijn eten. Ik gaf aan dat ik dacht dat dit kon liggen aan de diclofenac, de verpleegster bevestigde mijn vermoedens. Hij mocht deze tablet dus vanaf vandaag achterwege laten. Hopen dat zijn buik morgenvroeg weer wat beter aanvoelt. De buikpijn zal zijn eetlust ook niet bevorderen :-(

 

Na het eten ging Francisca met haar moeder en broertje weer richting huis. Het afscheid was even moeilijk. Maar wat was het fijn dat ze er waren!! Bedankt hiervoor Patricia!!

 

Vanavond chillen met Jeremy op zijn kamer en nog proberen er zoveel mogelijk eten in te krijgen. Hopen op goed nieuws van de orthopeed morgen. 

 Balen dat we opa's verjaardag morgen missen....volgend jaar in Italië pap! Luv U!! X San en Jemp